Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου 2024 08:07

«Η Δεύτερη Μύηση» του Μάνου Ταμιωλάκη – ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(17 ψήφοι)

h deyterh myhsh Small

Ένα ιδιαίτερο κοινωνικό-φιλοσοφικό μυθιστόρημα έγραψε ο Μάνος Ταμιωλάκης με τίτλο «Η Δεύτερη Μύηση», το οποίο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πνοή τον Νοέμβριο του 2024. Έχουμε τη χαρά να το παρουσιάσουμε στο Dynamicsports, όχι μόνο επειδή ο συγγραφέας είναι παράλληλα προπονητής κινέζικων μαχητικών τεχνών στον Α. Σ. Καλλίρροον στο Ηράκλειο Κρήτης, αλλά κυρίως επειδή είναι ένα
συναρπαστικό βιβλίο, που διέπεται από την ανατολική φιλοσοφία και περιέχει πολλές αναφορές στο Τσι Κουνγκ.

PHOTO1 Small

Ξεκινάει σαν ερωτική ιστορία στην Βιέννη της δεκαετίας του ’90 και ο αναγνώστης παρακολουθεί τη
ζωή του ήρωα για περίπου πέντε χρόνια. Ο ήρωας αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο όσα βιώνει κι αυτό προσδίδει αμεσότητα στο κείμενο. Τον λένε Άλεξ, είναι Ελληνοαυστριακός στην καταγωγή, γύρω στα τριάντα, και ζει μια μέτρια ζωή στη Βιέννη, δυσαρεστημένος από τη δουλειά του κι από τη σχέση του με τη σύντροφό του, την Άννα. Μόνες του διέξοδοι το ροκ μπαρ «Το Κουτί της Πανδώρας» αλλά και οι συναντήσεις με τον κινέζο φίλο του Γουάνγκ, ο οποίος βρίσκει πάντα τρόπο να αναπλαισιώνει όσα βιώνει ο Άλεξ μέσα από τα μονοπάτια της ανατολικής φιλοσοφίας. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι που δεν συναντιούνται ούτε μέσα στον ψυχισμό του ήρωά μας.
Εκείνος ωστόσο, ακολουθώντας τις εσωτερικές του παρορμήσεις, καταλήγει σε προσωπικό αδιέξοδο και βιώνει την απόλυτη μοναξιά και την απόγνωση. Αρχίζει πλέον ν’ αναρωτιέται αν οι αποφάσεις του στη ζωή ήταν πραγματικά δικές του. Η εύθραυστη διαδρομή του θα τον οδηγήσει στη Σεούλ. Θα καταφέρει όμως τελικά, ακόμα κι εκεί, να φτάσει σε μια πιο ουσιαστική ενηλικίωση;
Μία από τις πρωτοτυπίες του βιβλίου αυτού είναι ότι αντί να είναι δομημένο σε κεφάλαια είναι δομημένο σε τσάκρας, των οποίων τα διαφορετικά ψυχικά χαρακτηριστικά ακολουθούνται στη δομή, στην πλοκή και στην εξέλιξη της ιστορίας (από το τσάκρα της Βάσης στο τσάκρα της Κορώνας).

Επίσης, μέσα στην πλοκή αναφέρονται διάφορες πρακτικές Τσι Κουνγκ. Είναι ένα πρωτότυπο και πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα, που αφορά όλους όσους αντιλαμβάνονται τις μαχητικές τέχνες ως ένα μονοπάτι που περιέχει μια πιο φιλοσοφική αντίληψη για τη ζωή και για τον άνθρωπο. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

Θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία, αλλά και στον σύνδεσμο:
https://www.ekdoseispnoi.gr/product/%CE%B7-
%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-
%CE%BC%CF%8D%CE%B7%CF%83%CE%B7/

«…Μπορείς απ’ όσα σου είπα, ωστόσο, να κρατήσεις το σημαντικότερο: ότι η είσοδος για το πνεύμα περνάει μέσα απ’ την καρδιά και βρίσκεται σ’ εκείνο το αδιαίρετο σημείο της όπου δεν υπάρχουν ούτε πολικότητες ούτε διαχωρισμοί».
Σηκώθηκε. «Αυτό που μπορώ όμως να σε βοηθήσω να νιώσεις, αν το θέλεις, είναι τον μαγνητισμό στα χέρια σου και πώς αυτό προκαλεί κίνηση και συσσώρευση ενέργειας».
Μου ζήτησε να σηκωθώ και να σταθώ με τα πόδια ανοιχτά, όσο περίπου το άνοιγμα των ώμων, με τα πέλματα παράλληλα. Μου ζήτησε, επίσης, να λυγίσω ελαφρώς τα γόνατά μου και ταυτόχρονα να ευθυγραμμίσω το τόξο της μέσης με μια ελαφριά κίνηση της λεκάνης προς τα κάτω κι εμπρός, ώστε να διατηρείται εκεί μια αίσθηση βυθίσματος και σύνδεσης με τη γη. Κάτι παρόμοιο μου ζήτησε να κάνω αμέσως μετά και με το τόξο του αυχένα, ώστε να έχω την αίσθηση της ανύψωσης της κορυφής του κεφαλιού και της σύνδεσης με τον ουρανό.
«Η σπονδυλική σου στήλη είναι τώρα κάθετη ανάμεσα στις ενέργειες του ουρανού και της γης. Τα τσάκρα σου έχουν ευθυγραμμιστεί, κι όταν συμβαίνει αυτό, αλλάζει ακόμα και η ποιότητα των σκέψεών μας. Από τώρα και στο εξής, θα πρέπει να πάψεις να περπατάς με σκυμμένο το κεφάλι».
Έμοιαζε να μπορούσε να τα εξηγήσει όλα μέσα από το πρίσμα της ενέργειας και των κινήσεών της.
Αφού πήρα τη στάση, μου ζήτησε να τοποθετήσω τα χέρια μου μπροστά με τις παλάμες μου στο ύψος της κοιλιάς, σαν να κρατάω μια μεγάλη μπάλα.
«Οραματίσου τώρα ότι η μία παλάμη σου είναι πιο κρύα και η άλλη πιο ζεστή και ανάπνεε απαλά, ήσυχα και βαθιά μέχρι το Κάτω Νταν Τιέν».
Δεν άργησα να νιώσω μια αίσθηση σαν γαργαλητό ή σαν ευχάριστο μούδιασμα στη δεξιά μου παλάμη, που κινούνταν από τον καρπό προς τα δάχτυλα κι από κει συνέχιζε στο άλλο χέρι και μετά πάλι πίσω στο δεξί σε μια ασταμάτητη σφαιρική ροή. Μετά από λίγο η κατεύθυνση άλλαξε από μόνη της.
«Νιώθεις κάτι να κινείται;»
«Ναι».
«Ωραία. Οραματίσου τώρα ότι αυτή η μπάλα αποτελείται από πηχτό γαλακτώδες φως. Με κάθε εισπνοή διογκώνεται και με κάθε εκπνοή πυκνώνει».
Περιέργως ένιωθα σαν κάτι αόρατο αλλά ταυτόχρονα απτό να πύκνωνε ανάμεσα στις παλάμες μου, το οποίο γινόταν ακόμα πιο έντονο όταν προσπαθούσα να φέρω τη μία πιο κοντά στην άλλη.
«Σπρώξε σταδιακά και απαλά αυτή τη φωτεινή μπάλα μέσα στο υπογάστριό σου».
Ένιωσα ένα αίσθημα ανακούφισης να κατακλύζει όλη την περιοχή της λεκάνης.
«Μ’ επίκεντρο το Κάτω Νταν Τιέν, νιώσε την μπάλα να πυκνώνει ακόμα περισσότερο και ταυτόχρονα να μικραίνει προοδευτικά μέχρι να γίνει ένας πολύ πυκνός κόκκος άμμου. Τέλος, δες αυτόν τον μικρό
κόκκο να εξαφανίζεται μέσα στο Νταν Τιέν».
«Εντυπωσιακό» είπα αυθόρμητα μόλις τελείωσε η πρακτική, αλλά αμέσως μετά αναρωτήθηκα μήπως ήταν ιδέα μου όλα αυτά…
«Τώρα, τι να σου πω!» είπε σαν να με μάλωνε. «Δεν πιστεύεις ούτε σε όσα εσύ ο ίδιος βιώνεις. Ελπίζω τουλάχιστον να πιστέψεις σ’ αυτό που θα δεις…»
(Η Δεύτερη Μύηση, σελ. 114)

Διαβάστηκε 322 φορές