Γνώρισα τον Κώστα Καρεκλά το 1979. Υπηρετούσε τους τελευταίους μήνες της στρατιωτικής του θητείας στην 33η Μοίρα Καταδρομών. Τότε ήταν που άρχισε τις προπονήσεις του στο «Ενάμιση χρόνο περίπου μετά έφυγα για τον Στρατό. Που και που κάποιες Κυριακές πέρναγε με την μηχανή του, και τον αχώριστο φίλο του Τάκη Καλάνα, (επίσης καρατέκα) από την πύλη της 3ΙΜΚ, και τα λέγαμε. Μόνιμο θέμα μας το καράτε! Το μικρό μούσι που άφησε μόλις απολύθηκε δεν τον έκοψε ποτέ από τότε!
Μετά έφυγα για την Αθήνα, οι επαφές μας ήταν πολύ συχνές, εγώ κατέβαινα τότε συχνά στην Λεμεσό. Οι Λεμεσιανοί καρατέκα ανέβαιναν συχνά στην Αθήνα. Οργώναμε με τα πόδια την Αθήνα και μετά πηγαίναμε για προπόνηση με τον Ootake sensei στο Dojo της Τρίτης Σεπτεμβρίου.
Το 1984 κατέβηκα στο παγκύπριο πρωτάθλημα της τότε «Παγκύπριας Ερασιτεχνικής Ομοσπονδίας JUDO Karate Taekwondo». Βγήκα πρώτος στα Kata αλλά στο Kumite όπως έπαιζα τότε με τον σκληρό τρόπο της JKA δεν είχα τύχη. Με το Hatsimeέκανα ένα kizamitsukiστον αντίπαλό μου αλλά με το hikiteαυτός προσγειώθηκε σαν να ήταν δεμένος με το χέρι μου μπροστά στα πόδια μου.
Ο Ootakesensei που ήταν διαιτητής δεν είχε άλλη επιλογή από το να με βγάλει έξω με Hansoku. Ψύχραιμος και σίγουρος ο Κωστής ένιωσε ότι έπρεπε να βγάλει αυτός ασπροπρόσωπο το Dojo της Λεμεσού. Κέρδισε το Kumiteκαι από τότε για πολλά από τα επόμενα χρόνια κέρδιζε το χρυσό μετάλλιο στην βαριά κατηγορία.
Το 1986 στους πανευρωπαϊκούς αγώνες της ESKA στο Σάντερλαντ της Αγγλίας (το υπό τον Eoenda sensei Shotokan της JKA) κατέβηκε για πρώτη φορά κυπριακή ομάδα, αφού πρώτον με ενέργειες του sensei Μαυροβουνιώτη κόπηκε ο δρόμος στο Τ/Κ ψευδοκράτος που προσπάθησε να εκπροσωπήσει την Κύπρο.
Τα μέλη της ομάδας ήταν ο γράφων, ο Κωστής Καρεκλάς, ο Πανίκος Αραβής και ο Πέτρος Μαυροβουνιώτης. Προπονητής ο Sensei Φοίβος Μαυροβουνιώτης.
Το 1987 πάλι στο Σάντερλαντ, ο Κωστής κέρδισε έναν τούρκο αθλητή. Το θεωρήσαμε εθνική νίκη, ήταν θαρρώ η πρώτη Κυπριακή νίκη σε διεθνείς αγώνες καράτε. Τον πήρα τηλέφωνο να τον συγχαρώ. Δεν μίλαγε ήταν συγκινημένος. Το θυμόταν πολλά χρόνια μετά το 2003 όταν κέρδισα με την ομάδα μου την πρώτη θέση στο ομαδικό kumite του Βαλκανικού πρωταθλήματος καράτε στην Κωνσταντινούπολη με αντίπαλο την εθνική Τουρκίας με πήρε τηλέφωνο …
Το 1998 μου ζήτησε να κατέβω στη Λευκωσία για σεμινάριο στον Σύλλογο όπου δίδασκε για πολλά χρόνια (Νέα Ολυμπιάς). Από τότε μέχρι λίγο καιρό πριν την αποδημία του κατέβαινα 1-2 φορές το χρόνο. Μάθημα και μετά έξοδος για φαγητό και ατέλειωτες κουβέντες κατά την διαδρομή μας από τη Λεμεσό στην Λευκωσία και πάλι πίσω. Ήταν μια περίοδος που ήρθαμε πολύ κοντά. Την περίοδο εκείνη ο ίδιος και το Dojo του έγιναν μέλη της Ε.Ο. Fudokan.
Ξαφνικά προς το τέλος του 2012 έμαθα ότι αρρώστησε. Έκανα πολλές ανεπιτυχής προσπάθειες να του μιλήσω στο τηλέφωνο.
Τον Μάρτιο του 2013 ήμουν προσκεκλημένος να διδάξω σ’ ένα σεμινάριο που διοργάνωσαν οι μαθητές μου Γιάννης και Ιωάννα Τσίγκου στην Λευκωσία. Το σεμινάριο έκλεινε με αγώνες, το «7ο CYPRUSJUNIORCUP». Μια ομάδα από το «Ν. Ολυμπιάς» ήταν παρούσα, όπως κάθε χρόνο, χωρίς όμως τον Κωστή. Κάποια στιγμή ο επικεφαλής της ομάδας Γρηγόρης Ιωάννου, μου έδωσε το κινητό του: «Θέλει να σου μιλήσει ο δάσκαλός μου». Τον άκουσα ευδιάθετο μου ευχήθηκε καλή επιτυχία για το πρωτάθλημα. Μιλήσαμε λίγο δεν ήθελα να τον κουράσω.
Στις 29 Απριλίου, την Μεγάλη Δευτέρα τον πήρα τηλέφωνο, του ευχήθηκα καλό Πάσχα και καλή ανάρρωση. Τον άκουσα αισιόδοξο. Μου ζήτησε να συναντηθούμε αν το καλοκαίρι κατέβαινα στην Λεμεσό. Του το υποσχέθηκα. Ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε.
Στις 21 Μαΐου, Κωνσταντίνου και Ελένης του τηλεφώνησα αρκετές φορές να του ευχηθώ για την ονομαστική του γιορτή. Δεν το σήκωσε.
Το απόγευμα της 23ης Μαΐου ήμουν στο ΜΕΤΡΟ και πήγαινα για μάθημα στο Dojoμου. Μου ήρθε ένα SMS από τον Πόλυ Πολυκάρπου. Λακωνικότατο: «Πέθανε ο sensei Καρεκλάς».
Το ορεινό χωριό Κάτω Μύλος της επαρχίας Λεμεσού δέχθηκε ύστερα από επιθυμία του την σωρό του. Αιωνία σου η μνήμη φίλε και συνοδοιπόρε Κωστή Καρεκλά.
Σάββας Μαστραππάς
